'k Begrijp het niet zo goed

‘k Begrijp het niet zo goed.

Al meer dan een jaar hebben we het elke dag over dat ‘vreselijke virus’ dat onze gezondheid bedreigt. En ondertussen sijpelt hier het nieuws binnen dat aantoonbaar gevaar van chemische vervuiling voor de bevolking jarenlang verzwegen werd. Het ping-pong-spel rond de verantwoordelijkheid is gestart maar blijven we nog dagelijks niet afbreekbare chemische stoffen in onze rivieren lozen. Gelukkig heb je dan als eigenaar van een moestuin met rondlopende kippen nog een website die je, net zoals bij de corona-maatregelen, vertelt wat en hoeveel je precies nog mag eten? Maar geen nood, als je ziek wordt, heb je onze uitstekende gezondheidszorg die je weer zo goed als mogelijk ‘oplapt’ met het voortschrijdend inzicht van onze wetenschap.

‘k Begrijp het niet zo goed.

We zitten nu nog ‘veilig’ in onze huizen. Ons zorgen te maken over ons spaargeld en ons pensioen terwijl het water ons over 10 jaar misschien aan de lippen staat? Ons kraantjeswater is al lang niet meer zuiver en de zoveelste droogte dreigt. En toch deden onze lockdowns de vraag naar zwembaden zelfs verdubbelen? Maar geen nood, binnenkort komt er vast ook een nieuw droogteplan.

Altijd weer gaan we brandjes blussen. Soms vraag ik me af wat er nog moet gebeuren vooraleer we op een heel andere manier gaan denken, los van die dogmatische economische groei die de natuur verwoest en dus de mens, onlosmakelijk verbonden met die natuur, ziek maakt?

‘k Begrijp het niet zo goed.

Een stervoetballer krijgt op het veld een hartstilstand. Half Europa reageert geshockt. Ondertussen sterven er dagelijks vluchtelingen aan de ‘poort van ons fort Europa’ en dat haalt niet eens meer het nieuws. Blijkbaar is het ene mensenleven zo veel meer waard dan het andere. En ja, ook hier blij dat die voetballer op tijd reanimatie kreeg, maar wat met al die anderen in nood?

‘k Begrijp het niet zo goed. Als er een militair voortvluchtig is, dan zijn er gigantische budgetten om met honderden mankrachten een hele regio uit te kammen. Als de directie op een school, waar steeds meer kinderen te kampen krijgen met stress, graag lichaamswerk wil aanbieden, moeten ze daarvoor zelf op zoek naar extra centen? Brandjes blussen. Waar is de brandpreventie?

‘k Begrijp het niet zo goed.

Afgelopen week kreeg, na 6 jaar intense voorbereiding, het team van de Klimaatzaak gelijk van een Belgische rechter: ons beleid faalt in de klimaataanpak. Ons recht op leven, een mensenrecht, wordt geschonden door alle 4 onze overheden. Dit nieuws krijgt, voor zover ik op de hoogte ben, niet meer aandacht in de mainstream media dan het al dan niet laten doorgaan van ons festival Tomorrowland deze zomer. Zolang we naar festivals kunnen gaan en terug kunnen reizen met ons vaccinatiepaspoort voelen we ons ‘vrij’ en ondertussen staat de grootste dreiging ooit aan onze voordeur te kloppen?

Moeder Aarde heeft ons zo veel te vertellen en wij wanen ons intelligenter dan haar? Of we hebben het met z’n allen te druk om het stil te maken en te luisteren naar wat ze influistert? Ook ik pleit ‘schuldig’.

Elke keer opnieuw kan ik voelen dat ik, als ik connectie maak met mijn lijf, als ik letterlijk mijn ‘contouren’ voel, meer ge-aard ben, ik ook met een andere bril naar de wereld kan kijken. Op z’n minst meer echte rust voel. En dus meer overtuigd geraak van zelf-zorg. Minder manipuleerbaar, minder beïnvloedbaar voel ik me dan in een wereld van steeds meer meningen. En dan vergeet ik het weer en ga ook ik minder goed zorgen voor mijn ‘moeder aarde’. Ook hier blijft het een grote uitdaging. Zo binnen zo buiten. Ons niet alleen meer verbinden met de natuur buiten ons. Maar ook met die natuur binnen ons. Ook daar is afscheiding geen goed idee.

‘k Begrijp het niet zo goed.

We hebben zelfs wachtlijsten voor onze kinderpsychiatrie. Betekent het dat onze kinderen gek zijn? ‘k Dacht het niet. Misschien reageren zij op een gekke samen-leving. Kinderen komen ons zoveel tonen. En wij, wij blijven zo hardnekkig vasthouden aan de gekende paadjes, aan ons volwassen-denken-dat-we-het-weten.

Zeg nu zelf, zo'n schizofrene toestanden vragen toch af en toe een inspanning om zelf niet schizofreen te worden. Mijn hele systeem blijft weigeren om te wennen aan deze waan-zin. En mocht het toch niet lukken, dan troost ik mezelf met de gedachte dat er dan vast voldoende psychiaters zijn in dit land met een of ander pilletje om ook mij zo snel mogelijk weer ‘op de rails’ te krijgen :-)

Ja, ik klink verontwaardigd en ja, dat mag ook af en toe. ‘k Weet het, niet altijd goed voor mijn gezondheid, maar een mens moet nogal wat schokken opvangen van zelfs maar één radiojournaal. Gelukkig zijn er dan nog mijn ‘schokdempers’. Te vinden in die ‘kleine wereld’ rondom mij waarin ik zie dat mensen oprecht kiezen voor hetgeen hen het best lijkt voor zichzelf én de ander. Waar winstbejag niet overheerst. Waar regels niet boven mensen staan. Waar er oprecht gevraagd wordt hoe het gaat en niet meteen met de vinger gewezen naar de ‘schuldige’ in een verhaal, zonder enige context. Blij dat ik middenin de waanzin van alledag nog mensen ontmoet met de allermooiste intenties. Mensen die hun kleine projecten groots dromen. Zij halen het journaal niet en misschien is ook dat geen slecht idee. Het journaal waarin ik verbanden mis. Waarin feiten als alleenstaande eilandjes worden behandeld terwijl voor mijn gevoel het al langer duidelijk is dat alles en iedereen verbonden is.

‘k Begrijp het niet zo goed.

En nee, ‘k verwacht geen antwoord van jullie. Maak je vooral geen zorgen. Middenin de dolgedraaide wereld hou ik met elke cel van mijn wezen van dat Leven met die grote L. ‘k Vertrouw erop dat komt wat bij ons past, ook al vrees ik dat we daarvoor nog even wat meer chaos nodig hebben. Yin en yang. De mens is vast nog even zoet met het zoeken naar een gezonde balans. En ik vast ook!

Net zoals onze Rode Duivels puzzlen we verder, op zoek naar de juiste opstelling/instelling voor onze volgende match. Benieuwd hoe en wanneer we in die finale geraken! Ik blijf supporteren :-)