Een paar weken geleden stuurde ik een berichtje naar Radio 1. Met de vriendelijke vraag of er op hun redactie iemand waakt over de impact van hun manier van verslaggeving? Vriendelijk reageerden ze met het lijstje van hun programma's waarin er bewust voor gekozen wordt om het niet over corona te hebben. Dat was niet mijn vraag.
Afgelopen week had ik iemand aan de lijn die mijn blog las begin september, met als titel 'De meeste mensen deugen'. Hij vroeg zich af of ik ook zo omringd zou geweest zijn met zo veel engeltjes als ik een haveloze, oudere man was geweest die hulp nodig heeft na de val op zijn fiets? Goeie vraag. Die stelde ik mij nooit eerder.
Een paar dagen geleden kwam ik iemand tegen op straat. Ontredderd. Zoals wel meerdere mensen op dit moment, tenminste als je hen nog recht in de ogen durft te kijken boven het randje van hun mondmasker. Ze vertelde me dat ze onlangs bij haar dokter langsging, uitgeput na talloze slapeloze nachten. En dat die dokter vroeg of ze even wou ondergestopt worden in het bedje in het lokaal ernaast? Daar schrok ze van. Waar ik dan van schrik is dat ze niemand meer heeft in haar omgeving die dat kan aanbieden. En hoe dat komt? Weer een vraag.
Vandaag heb ik iemand aan de lijn wiens broer wellicht in zijn laatste chemo-reeks zit. Hij vertelt me dat hij nu geen bezoek mag ontvangen. Meteen tranen in mijn ogen. En de vraag hoe we dat met zijn allen kunnen toelaten. Ik ken het antwoord.
Maar het is niet omdat ik weet waarom en hoe en waarvoor dat ik het allemaal begrijp. En ik krijg informatie vanuit allerlei hoeken: de ene legt uit waarom we zo vatbaar zijn voor complottheorieën, de andere dan weer dat we richting een totalitaire wereldorde navigeren. Gelukkig is er dan nog een uiteenzetting van Bart Brandsma, die een boek schreef over polarisatie. En die aangeeft dat de stilzwijgende meerderheid zoveel meer impact kan hebben op harmonie middenin een polariserend explosief veld. Hij heeft het over kwetsbaar in het midden blijven staan.
Dus ja, de strijd tussen Biden en Trump laat ik graag aan mij voorbij gaan. Maar zwijgen wil ik steeds minder.
Lieve mensen, wees niet bang om uit te spreken wat je echt denkt. Wees niet bang van iemand die er anders over denkt. Weest niet bang om je hart te openen voor iemand die hulp nodig heeft, ook al druist het in tegen een regeltje uit de lange lijst. Blijf uit de strijd. Blijf praten met elkaar. Wees vriendelijk. Wees mild. Trap niet in de val van het wij-zij denken. Blijf vragen stellen. Op een zachte manier middenin ruwe tijden. Onze hartjes hebben het hard nodig.
Dit moest me nog even van het hart ...