top of page

Van minder militairen naar meer mediteren?

Foto van schrijver: Kristel BusschaertKristel Busschaert

Om zes uur hebben we afgesproken in Brussel. Die hartsvriendin uit Mechelen en ik. Onze vaste ontmoetingsplek is bovenaan de trap in de hal van Brussel-Centraal … Exact tien minuten ben ik te vroeg. Exact acht militairen tel ik. Zou er iets gebeurd zijn, vraag ik me af. Of is dat ‘normaal’? Dan maar even vragen aan die ene militair vlak bij mij. Of hij nederlands spreekt, vraag ik voorzichtig. Langzaam draait hij zich om. Indrukwekkende uitrusting, stoere blik … frans is de taal.

Of het normaal is dat er zo veel militairen zijn vandaag. Totaal normaal, antwoordt hij. Dagelijkse kost. Hij stelt zich al lang niet meer die vraag. Of de tijd dan niet traag voorbij gaat, vraag ik hem nog. Dat zeker. Hij staat er al een hele dag, telt de minuten af, nog tien te gaan … tot zes uur.


Dat dat toch niet de job is waarvan je droomt als je voor een carrière bij het leger kiest, zeg ik nog voorzichtig. Toch wel. Hij heeft zich vrijwillig opgegeven om daar te staan. Hij verdient daarmee op een maand, bovenop zijn salaris, meer dan ik ooit op mijn loonfiche zag staan. Daar kan hij af en toe zijn vrouw een extra-vakantie mee trakteren, vertelt hij me nog.

Of hij dan soms niet bang is, vraag ik hem ook. Zelfs ik voel me, na een paar minuten naast hem, al meer een doelwit dan ik me ooit voelde in dat station. Over die vraag heeft hij duidelijk nog niet nagedacht. Hij heeft zowat de hele wereld rondgereisd in dat kaki uniform en dit is perfect om, na dertig jaar dienst, zijn carrière af te ronden…


Dat ik droom van een wereld waarin van in de kleuterklas al mindfulness en geweldloos communiceren wordt aangeleerd. Hij luistert nog. Dat ik denk dat dat op termijn een betere optie is om minder terroristen te doen opstaan. Daar haakt hij lichtjes af.

Ze moeten het ook leren thuis, zegt hij nog. Niet alleen op school. Denk je dat ze bij die kinderen thuis over vrede praten vraagt hij nog. Dat hij de dag ervoor in Brussel-Noord stond en dat het toch ‘niet normaal’ is hoeveel vreemdelingen daar rondlopen. En dat in België zomaar alles wordt toegelaten. Of ik die vrouwen op het plein voor het station heb zien betogen? Ja, antwoord ik rustig, maar die actie gaat over kinderen, kinderen die zelf nog geen keuzes kunnen maken, zeg ik nog. Dat dat allemaal maar mag in België, gaat écht niet in dat stoere hoofd van hem. Ik kan alleen maar denken aan die kinderen van die Syrië-strijders die er niet voor gekozen hebben om in zo’n strijd terecht te komen, maar ik zwijg. Het gaat hier duidelijk niet over ‘gelijk moeten halen’, hier staan twee mensen tegenover elkaar die met een héél andere bril naar dezelfde realiteit kijken.


Dat ik dus geen medelijden moet hebben met hem, besluit ik nog. Goed betaald en veel vakantie. Zeker niet, zegt hij nog.


Weer moet ik denken aan het boekje 'Vrede kun je leren' van David Van Reybrouck en Thomas d'Alsembourg. Zij schrijven nog dat zowat alle technieken voor vrede binnenin, en dus ook buiten ons, voorhanden zijn. Dat het dus alleen nog een kwestie is van daar massaal voor te kiezen. Het lijkt me zoveel zinvoller dan massaal te blijven investeren in repressie. Wat is 'normaal' wou ik die lieve militair nog vragen? Dat wij acht militairen per dag in dat ene station in België laten patrouilleren? Dat dat massa’s geld kost terwijl er in het onderwijs slechts kleine, sporadische projectjes worden opgezet rond omgaan met emoties, lichaamsbewustzijn via meditatie en massage?


Zover zijn we niet meer geraakt in ons verhaal. Klokslag zes uur komt zijn collega hem ophalen en wandelen ze rustig naar buiten. Ik ben er maar van uitgegaan dat het dan vanaf zes uur plots wél veilig is in die hal … zo werd ons tenminste weer even, héél even, de illusie gegeven dat er gezorgd wordt voor onze veiligheid. Tenminste, zo voelt het voor mij. Ik val wellicht al lang niet meer onder de statistiekjes van de ‘normale' burger.

137 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Kristel Busschaert

Kroonstraat 36 - 9000 Gent
Tel: 0496/06 39 84

Mail: kristel@handenhelen.be

reknr: BE20 8900 1513 4556

volg me op 

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en mis geen enkele nieuwsbrief en blogbericht.

  • Facebook - White Circle

Je kan op elk moment uitschrijven door op de 'unsubscribe' link te klikken onderaan elke mail, of door me te mailen. Ik behandel je informatie met alle respect en geef ze in geen geval door aan derden. Door in te schrijven, ga je ermee akkoord dat ik je gegevens gebruik om je via mail op de hoogte te houden van lessen en activiteiten.

© 2018 Kristel Busschaert. Design by Boenk d'erop

bottom of page