Poetsen en desinfecteren. 'k Geloof dat ik er maar eens mee ga ophouden. Als ik mijn toetsenbord ontsmet, zit ik daarna in qwerty ipv azerty. Of is het geluid plots weg. Als ik mijn radio sinds lang nog eens poets, vind ik niet de juiste frequenties terug van dat razendinteressant interview. Af en toe kan ik er om lachen. Af en toe geeft het me een ontredderd gevoel. De idee dat je niet eens even bij de buurman of een vriend kunt aanbellen omdat die dat ding niet durft aanraken zonder handschoentjes en mondmasker in de buurt maakt me soms moedeloos en ja ... ook hij krijgt zijn boodschapjes écht niet verder dan zijn drempel.
Maar ik leer bij! Ondertussen staat het hier weer netjes in azerty, kan ik weer on-line-yogalesjes volgen én luister ik verder naar de radio. Hélemaal fier op mezelf!
En plots supercontent dat hier geen digitale klokken naar het zomeruur moeten verschoven worden :-)
Wat een bijzondere scènes toch. Wat zouden ze hier geld mee kunnen verdienen. In plaats van met een groep naar het Big Brother-huis een camera'tje in het huis van, om te beginnen, al die singles die nu toch even creatiever moeten omspringen met dingen die ze anders eventjes kunnen 'uitbesteden'.
En ja, 'k weet het, hier gaan er vast een paar van in een deuk liggen. Dat zijn dan degenen die me goed kennen. Het is hen ook hélemaal gegund. Humor is vast ook een goede bescherming tegen verzwakking van je immuniteit :-)
En ondertussen hangt hier amandelolie op mijn toetsenbord. 'k Dacht nog wel dat dat een goed idee zou zijn voor mijn veel te droge handen na een overdosis zeep ...'k wens ook jullie alvast een héérlijke zon-dag!