Deze week hang ik met een vriend aan de lijn, niet zo leuk als samen aan de toog, maar het kan nu even niet anders. Hij vertelt me dat hij vroeger wel vaker het gevoel had dat hij traag is, maar nu is dat gevoel weg. Herkenbaar. Doordat de wereld vertraagt, klopt mijn natuurlijk ritme meer dan ooit, zegt hij nog. Niet ik was te traag, maar de wereld te snel, klinkt het aan de andere kant van de lijn. Dat resoneert aan deze kant van de lijn.
Daarnet, op mijn meditatiekussen, zag ik in flitsen het bezoek van zo'n jaar geleden voorbij komen. Even gaan opzoeken in mijn mapje 'Het zottekot' en ja, maart 2019! Geen letter hoef ik daar nog aan te veranderen. Lees maar even mee...
De wereld gaat al zo snel …
Of ik graag wil dat er een technieker langskomt voor de glasvezel? Geen idee. Is dat dan extra straling in mijn huis, vraag ik nog. Dat weet ze niet. Hoe dat dan precies in zijn werk gaat? Ook daar kan ze niet op antwoorden. Van onderaanneming naar onderaanneming en je krijgt geen mens meer aan de lijn die weet wat er op het einde van de keten gebeurt… Enfin, na een paar telefoons en mails toch een afspraak vastgelegd. Op maandagochtend vanaf acht nog wel. Hij belt me op rond half acht. Hij is al in mijn straat, maar kon nog wel even wachten. Ik ben al wakker dus laat hem binnen. Of er dan extra straling mijn huis binnenkomt? Nee, zegt hij vastberaden. Die 5G die er zit aan te komen, dat wordt pas lastig, antwoordt hij. In Portugal zijn ze al bomen aan het kappen om op bepaalde plekken de straling beter door te laten. De wereld op zijn kop, dat vindt ook hij. Hoe hij dat werk dan kan verzoenen met zijn vragen daarrond, vraag ik nog. 'Het betaalt goed en ik heb een vrouw en 2 kinderen'. Daar kan een mens, toch voor even, niets tegenin brengen.
We komen bij het praktische stuk. Hij moet een gat door mijn gevel boren en dan de kabel doortrekken door de helft van mijn woonkamer tot aan de modem. Daar heb ik niet zo veel zin in. Het gaat dan wel sneller gaan, antwoordt hij. Dat komt niet binnen hier. Ook daar geen zin in. De wereld gaat al zo snel naar mijn gevoel. Of dat dan echt moet, vraag ik nog. Niet echt, zegt hij, maar misschien moet je wel betalen als het niet kan doorgaan. Ook dat begrijp ik. Hij vindt het niet erg, ziet zichzelf ook al een uur vroeger bij zijn vrouw en kinderen thuiskomen en belt naar het kantoor. Dat mevrouw niet graag heeft dat er geboord wordt in haar gevel, dat ze die info niet doorkreeg. Dat ze ook geen televisie heeft, hoor ik hem nog zeggen. Verbazing aan de andere kant van de lijn. Hoe snel word je bestempeld als 'wereldvreemd', vraag ik me af. Snel in deze gekke wereld is mijn antwoord. Zijn oprechtheid wordt geloofd. Hij vertrekt. Blij dat dit klusje niet meer hoeft.
Zo’n klanten heb ik nog niet vaak gezien, zegt hij nog, en tevreden wandelt hij buiten. Ik voel me een tevreden klant :-)
En nu maar hopen dat ik hier geen spijt van krijg als de wereld nog sneller gaat dol-draaien…
En nee, zo'n jaar later heb ik daar nog altijd geen spijt van. Er is voldoende verbinding met de buitenwereld én het gaat snel genoeg. Ondertussen toch maar de petitie tegen 5G getekend. Geen zin meer om ook daarvoor proefkonijn te zijn!