Nooit eerder werd me werk geweigerd op basis van mijn medische keuze.
Morgen fiets ik toch niet naar die fijne plek waar stoelmassages gepland waren.
Nieuwe regels. Je komt er niet in zonder pasje. En ik dacht nog wel dat ik de vrije keuze had? Wellicht is er niemand in mijn straat die al vaker dan ik een prik in haar of zijn arm kreeg.
Omdat ik de wereld wou zien en omdat ik vertrouwen had. En nu behoor ik bij de groep van die anti-je-weet-wel?
Maar het gaat niet over voor of tegen, het gaat over respect en openheid. En dat mis ik af en toe, voor zover ik de mainstream en social media nog toe-laat.
Gelukkig is het nog voelbaar in mijn eigen, kleine wereld.
Nog nooit kreeg ik een vraag rond mijn keuze als er iemand op mijn tafel of futon komt liggen.
En 'k ben nog welkom op het kerstfeest :-) ' Vandaag maak ik me vooral zorgen over de vanzelfsprekendheid waarmee ik word
'uitgesloten' van een activiteit waarop ik me verheugd had. Maar je kan dan toch een test doen, lijkt ook de vanzelfsprekende, vaak onuitgesproken vraag. Ja, dat kan ik, maar wat als mijn lijf ook daar nee tegen zegt? En wat als ik nu meer vertrouwen heb in die lichaamswijsheid?
'k Onderging nog maar net een test omdat ik vrienden in Spanje ging opzoeken.
Het spijt ons, hoor ik hen denken.
We zoeken wel iemand anders.
'k Mag zelfs mee zoeken.
Vervanging is snel gevonden.
En ik was nog wel van plan om hier niet over te schrijven en toch, vandaag raakt het me voelbaar en het gaat niet eens over de centen die ik verlies, maar over het verlies van kritische vragen rond kritieke omwentelingen.
Hoe lang gaat dit nog duren, vraag ik me verontrust af.
Niemand die het weet,
of niemand die het wil weten?
Uitsluiting van een individu of groep werkt altijd ontwrichtend.
Waarom zouden we daarvoor blijven kiezen op een planeet waar er zo veel dreigt te ontsporen?
Regels opgelegd vanuit angst hebben nog maar zelden meer liefde gebracht in een samen-leving.
En als we er nu eens voor zouden kiezen om in het minzame midden te gaan staan?
Oooo Kristel, ik voel met je mee. En ik droom mee van een wereld waarin 'samen' en 'keuzevrijheid' geen loze begrippen zijn. Vind ik trouwens een van de mooiste woordjes, samen, en tegelijk ook een van de meest kwetsbare en pijnlijke. Liefs!
😘❤️warme knuffel