Mijn zusje werkt aan de kassa van een supermarkt. Af en toe bel ik haar en dan krijg ik de gekste verhalen te horen.
Nee, mijn zus zal niet snel kampioen worden in diplomatie en nuanceren, maar wat is dat een zegen op dit moment, voor haar collega's, haar klanten én haarzelf. Ze moet niet alleen de prijzen inscannen nu, maar ook de mensen die telkens weer te dichtbij willen komen wijzen op de te respecteren afstand. Telkens weer zeggen dat ze niet zo hoeven te hamsteren. De man met 10 pakken wc-rollen in zijn kar gisteren kwam nog met het argument dat hij ook wc-papier kocht voor zijn moeder, zijn broer en zijn dochter. Ze kon hem overtuigen om dan nog 6 pakken in de winkel te laten voor anderen die dat ook nodig hebben.
Als er eentje komt zeggen dat er geen kip meer is, zegt ze dat een ander stuk vlees of vis ook lekker kan zijn. Als er eentje komt zeggen dat de aardappelen op zijn, vertelt ze hen dat 1 op de 3 chauffeurs die 's nachts komt leveren ziek thuis ligt en krijgen ze het advies om pasta of rijst uit te proberen.
Haar chef kreeg onlangs een telefoontje omwille van personeel dat niet altijd vriendelijk reageert op hun vragen. Daar heeft ze totaal geen last van. Mijn heldin van de week. Recht voor de raap met een gouden hart. Ze wil zichzelf beschermen om zo lang mogelijk te kunnen blijven werken om al die mensen die nu even hun frigo anders moeten inrichten te kunnen blijven bedienen. Bijna 9 jaar geleden moest ze onverwachts afscheid nemen van haar enige zoon. Onze oogappel. Net na zijn over-lijden had ze het bijzonder moeilijk met mensen die klaagden over een regenbui of een kapotte wagen. Ondertussen is die marge weer fel uitgebreid, maar ik zit hier maar te hopen dat ze dit keer niet al te fel uitgedaagd wordt in die stretch.
Precies één week geleden gingen we met zijn allen in 'milde lock-down'.
Gelukkig wordt het ook aan haar kassa'tje 'milder'.
Mijn heldin van de week.