Woorden voor een manier van raken waar geen woorden voor zijn ...

Mijn vorige blog - van je hoofd naar je buik! - schreef ik meteen na een buikmassage aan een jongedame die al jaren op mijn tafeltje komt liggen. Onlangs kwam ze voor de tweede keer langs voor een massage op de futon. Deze zinnen kreeg ik in mijn handen gestopt ...

Woorden voor een manier van raken waar geen woorden voor zijn. Mijn eerste keer … op de mat bij Kristel

Wat ze dacht van een massage op de mat volgende keer, vroeg ik haar. Dat dat een goed idee is, antwoordde ze.

Zo reed ik een paar weken later naar Gent, misschien nog een tikkeltje nerveuzer dan voor de vorige sessies op haar tafel. Nieuwsgierig naar wat het me zou brengen, proberend er geen verwachtingen aan vast te knopen, het toelaten van die angst die ik maar al te goed ken.

Vanwaar mijn keuze voor de mat ipv de tafel waar ik inmiddels toch min of meer aan gewend was? Een gevoel. Een gevoel dat ik ‘ergens doorheen’ moest/mocht zakken. Landen zoals dat heet. Op een manier waar die mentale constructies niet meer de bovenhand krijgen. Het mocht dieper gaan, die woensdagnamiddag. Mijn gevoel fluisterde me in dat dat op de mat, met kleren aan, dichter bij de grond, net dat ietsje veiliger is. Het werd een boeiende reis naar binnen, dicht bij mezelf. De aanrakingen voelden dieper aan. Spanningen konden, op mijn ritme, losser komen, vanuit vertrouwen, altijd met 1 van haar handen in contact met mijn lichaam.

Gek hoe we, altijd is veel gezegd maar toch vaak, bij datzelfde plekje belanden. Zo ook nu op de mat. Dat ene plekje in mijn buik dat wat extra-aandacht vraagt. Het leert me, meer dan op de tafel, als het ware met dat plekje te communiceren. Niet vanuit mijn hoofd dat graag de controle houdt/heeft maar vanuit een dieper voelen. Het gevoel dat tranen moeten komen maar ik kan ze niet loslaten. Pas als ik dat luidop uitspreek, mogen ze vrij stromen. Ze zijn meer dan welkom. Ze zorgen ervoor dat angstvallig vastgehouden emoties als kwaadheid en verdriet zuurstof krijgen. Zo neemt Kristel me tijdens de massage mee naar stukken waar ik me eerder niet bewust van was. Steeds dieper. Laagje na laagje. Ont-spanning op een dieper niveau. Meer in contact met me-ZELF. Contact maken met een voor mij eerder onbekende wereld. Een stukje van mijn natuur dat nog meer mag ontluiken ... op mijn allereigenste ritme!

Of ik de volgende keer weer een sessie op de futon wil, vroeg ze me nog. Zonder twijfel: ja! antwoordde ik.