'Het normale leven is waanzinnig geworden en we merken het niet eens meer' lees ik gisteren in een dubbelinterview met Dirk De Wachter en Paul Verhaeghe. Die laatste zegt nog dat in het advies van de Gezondheidsraad letterlijk staat dat burn-out het gevolg is van een ziekmakende omgeving. Dat gaat lijnrecht in tegen de politieke visie, voegt hij er nog aan toe.
Nog geen 24 uur later krijg ik meteen de theorie in praktijk, zomaar onaangekondigd op de radio, over de onaangekondigde staking bij de Lijn. Oprechte bezorgdheid over het personeel hoor ik bij de vakbond. Hoe het ziekteverzuim blijft stijgen, hoe ze al jaren aan alarmbellen trekken maar niet gehoord worden. En dan vanavond hoor ik nog een minister aan het woord die dat 'pestgedrag' noemt. Net op de allereerste dag van de solden, hoe durft men het? Ideale voedingsbodem voor constructief overleg denk ik dan en ik draai weer de radio uit. Misschien omdat ik niet graag als idioot behandeld word. Misschien omdat ik niet die steeds groter wordende polarisatie ongemerkt wil laten binnendringen in mijn denken.
Gelukkig zijn er dan nog de uitzendingen van 'Zwijgen is geen optie'. Telkens weer wordt daar op een bijzonder aandachtige manier geluisterd. Er is openheid én verwondering. Nuances, bedenkingen, onbeantwoorde vragen, luidop durven uitspreken dat men het niet weet en/of bang is. Of gewoon heel even die heerlijke stilte. Diepmenselijk contact. Delen zonder geroep en verwijten. Van de eerste tot de laatste minuut blijf ik geboeid luisteren.
Eergisteren hoorde ik de wonderlijke hersenkronkels van Randall Casaer, gisteren koos ik voor Rutger Bregman die sprankeltjes hoop de wereld ingooit met zijn boek 'De meeste mensen deugen'. Vandaag is David Van Reybrouck aan de beurt, idealist in hart en nieren. De kans is groot dat ik morgen nog even het archief induik, misschien wel voor de opname met Khalid Benhaddou, de Gentse imam die gisteren niet het vliegtuig op mocht omdat hij, zonder het zelf te weten, op de zwarte lijst stond. Nog geen 24 uren later kreeg hij bericht van de Amerikaanse ambassade dat zijn naam uit het systeem van de veiligheidsdiensten is geschrapt.
Het normale leven is waanzinnig geworden en we merken het elke dag opnieuw, steeds meer ... als dat geen goede reden is om nog even op mijn meditatiekussen te gaan zitten voor het slapengaan :-)